Kolejną kultową enklawą łąkową Gór Izerskich jest osada Jizerka. Znajduje się we wschodniej części Gór Izerskich w pobliżu granicy z Polską, pod górą Bukovec. Różni się to zupełnie od budowy geologicznej całego obszaru, ponieważ jest to góra bazaltowa, podczas gdy gdzie indziej dominuje granit. Osią całej osady jest potok Jizerka. Łąki tutejsze są częściowo pochodzenia naturalnego, torfowego, gdyż cała miejscowość jest bardzo podmokła.
Łąki w miejscach bardziej suchych powstały natomiast w wyniku działalności człowieka, czyli dopiero po zasiedleniu tego miejsca. Miało to miejsce gdzieś w XVI wieku, pierwsze potwierdzone wzmianki pochodzą z 1539 roku. Początkowo Jizerka była osadą drwali i poszukiwaczy szlachetnych kamieni – szafirów. Później, w XIX wieku, mieszkali i pracowali tu hutnicy szkła. W tym czasie Jizerka przeżyła swój największy rozkwit. Wszystkie te historyczne działania, oprócz drobnego rolnictwa, logicznie rzecz biorąc, doprowadziły do lokalnego, trwałego wylesiania niektórych obszarów. I to właśnie na nich znajdują się łąki stworzone ludzką ręką.
Dziś Jizerka to przede wszystkim poszukiwany przez cały rok ośrodek turystyczny. Jednak jest on również objęty ochroną ochrony przyrody, gdyż występuje tu wiele gatunków roślin i zwierząt objętych szczególną ochroną. Do najrzadszych można zaliczyć na przykład roślinę mięsożerną: rosiczkę okrągłolistną, brzozę karłowatą, świadka ostatniej epoki lodowcowej, czy przedstawiciela królestwa ptaków – cietrzewia. W okolicy znajdują się także inne ciekawe miejsca na łąkach, ale z reguły są one nieco trudniej dostępne. O przyrodniczym znaczeniu łąk nad Izerą i wokół niej świadczy także fakt, że utworzono tu dwa narodowe rezerwaty przyrody – Torfowisko Izery i Torfowisko Jizerki. Jest to najściślej chroniona kategoria obszarów chronionych w Republice Czeskiej. Oprócz tego znajdują się tu także „zwykłe” rezerwaty przyrody – Černá jezírka i Rybí loučky. Inne ważne, a zatem także chronione miejsca znajdują się po polskiej stronie granicy.
