Łąka jest ekosystemem uzależnionym zagospodarowania człowieka w warunkach środkowoeuropejskich. Prawie na wszystkich łąkach, jakie występują w naszych warunkach, zakończenie koszenia lub wypasu oznaczałoby stopniowe przekształcanie się ich w las. Są jednak wyjątki – łąki, które w naszej przyrodzie występują naturalnie i bez ingerencji człowieka.
Są to miejsca o ekstremalnych warunkach, np. z punktu widzenia roślin. Znajdują się one w górach, w miejscach ekstremalnie suchych lub odwrotnie podmokłych. Tam, gdzie nie mogą rosnąć rośliny drzewiaste.
W pierwszej kolejności możemy wymienić łąki górskie lub hale. Jest tam zbyt mało żyznych gleb, zimy są tam długie i surowe, z dużą pokrywą śnieżną i silnymi wiatrami i mrozami. Łąki te są szeroko rozpowszechnione w Alpach, na przykład w naszym kraju możemy je znaleźć na grzbietach naszych najwyższych gór, takich jak Karkonosze, Hrubý Jeseník czy Kralický Sněžník. Występują one powyżej tzw. górnej granicy lasu. Nie bywa ona wyraźnym przedziałem, ilość drzew ubywa stopniowo wraz z rosnącą wysokością.
Ponadto łąki występują naturalnie na mniejszych obszarach stepowych w cieplejszych strefach. Są to miejsca, w których występują płytkie i przepuszczalne gleby, które zatrzymują zbyt mało wody, aby drzewa utrzymać na trwało. Stepy w Republice Czeskiej występują na przykład na wulkanicznych stożkach gór Śródgórza Czeskiego lub na wapiennych obszarach Moraw Południowych – w Morawskim Krasie wokół Blanska lub na Pálavie.
Pewnym przeciwieństwem stepów są naturalne łąki w miejscach, gdzie jest wody wręcz za wiele. Są to regularnie zalewane tereny w dolinnych błoniach zalewowych większych rzek, z których jednak w Czechach i na Morawach pozostały tylko niewielkie fragmenty. Częściej występują łąki torfowe. Jak sama nazwa wskazuje, występują na torfowiskach, w miejscach, gdzie utrzymujące się wysokie stany wód gruntowych nie pozwalają na rozwój lasu. Na torfowiskach łąki te przeplatają się w pstrokatej mozaice z bardziej suchymi miejscami i podrostem drzew. Tego typu łąki można spotkać np. w Górach Izerskich, najsłynniejszą i największą jest Wielka Hala Izerska.
Specyficzne naturalne łąki to słone bagna, miejsca o zasolonych glebach, które znów nie odpowiadają drzewom. W naszym kraju występują przede wszystkim na Morawach Południowych, najsłynniejszym jest chyba Slanisko u Nesytu. Większość łąk naturalnych w Republice Czeskiej jest częścią składową różnego rodzaju obszarów znajdujących się pod szczególną ochroną.