Łąki

Decydując się na założenie łąki kwietnej, musimy liczyć się z tym, że nie wszystko pójdzie zgodnie z planem. A może lepiej powiedzieć – natura potoczy się własnym torem. Dlatego powinniśmy pamiętać o 2 głównych zasadach, a mianowicie pokorze wobec naturalnych procesów w świetle tego, co zostało napisane powyżej, a następnie także cierpliwości, ponieważ wiele gatunków roślin zielnych zaczyna kwitnąć dopiero w drugim, ale także czasami w trzecim, a nawet czwartym roku po założeniu i zasianiu.

Zielony dach to dach częściowo lub całkowicie pokryty roślinnością, która wyrasta z gleby lub specjalnego lekkiego podłoża rosnącego na wodoodpornej membranie. Zielone dachy są znane od wieków nie tylko w chłodniejszym klimacie Islandii, Skandynawii, Kanady i północnych Stanów Zjednoczonych, ale także w ciepłym klimacie Tanzanii.

Prawdopodobnie największe i być może najbardziej znane łąki, przynajmniej wśród szerszej publiczności objętej ochroną przyrody, znajdują się na granicy czesko-słowackiej w Obszarze Chronionego Krajobrazu Białe Karpaty i ich okolicach, na przykład w południowej części wzgórz Vizovic. Są to łąki wyjątkowo bogate z punktu widzenia różnorodności biologicznej, o czym świadczy fakt, że w sumie zadeklarowano tu 42 małoobszarowe obszary łąkowe specjalnie chronione o łącznej powierzchni 1127 ha. Przykładami są narodowe rezerwaty przyrody Čertoryje i Jazevčí lub narodowy pomnik przyrody Búrová.

Savannah to ekosystem złożony z łąk i rozproszonych roślin drzewiastych. Drzewa rozmieszczone są w taki sposób, aby ich korony nie tworzyły łączonego wzrostu, a otwarty baldachim zapewnia wystarczającą ilość światła do rozwoju warstwy ziół. Sawanny występują na obszarach o klimacie ciepłym do gorącego, takich jak Afryka Subsaharyjska, Australia, Ameryka Południowa oraz Azja Południowa i Południowo-Wschodnia. W ciągu roku wyraźnie oddziela się tu pora sucha od deszczowej. To właśnie okresy suche decydują o zmniejszeniu występowania drzew, co oznacza, że ​​na tych terenach nie będzie rósł klasyczny las.

Określenie step pochodzi z języka rosyjskiego i służy do określenia trawiastych obszarów strefy klimatu umiarkowanego. Przez cały rok brakuje opadów dla wzrostu drzew, a sezon wegetacyjny trwa zwykle maksymalnie cztery miesiące. To odróżnia je od sawann, które znajdują się w obszarach tropikalnych lub subtropikalnych, charakteryzują się naturalnym rzadkim wzrostem drzew i wyraźną naprzemiennością pór suchych i deszczowych. Stepy charakteryzują się gorącym latem i mroźną zimą.

Kolejną kultową enklawą łąkową Gór Izerskich jest osada Jizerka. Znajduje się we wschodniej części Gór Izerskich w pobliżu granicy z Polską, pod górą Bukovec. Różni się to zupełnie od budowy geologicznej całego obszaru, ponieważ jest to góra bazaltowa, podczas gdy gdzie indziej dominuje granit. Osią całej osady jest potok Jizerka. Łąki tutejsze są częściowo pochodzenia naturalnego, torfowego, gdyż cała miejscowość jest bardzo podmokła.

W osadach ludzkich trawniki odgrywają ważną rolę w krótkoterminowej rekreacji mieszkańców. Obszary takie są zwykle koszone przez krótki czas, a w przypadku zakładania nowych trawników lub ich odtwarzania, są one obsiewane specjalnymi mieszankami traw, które są odporne na deptanie. Na tych obszarach nie można zbytnio eksperymentować z kwitnącymi łąkami i tym podobnymi, ponieważ potrzebujemy raczej zwartego naturalnego zielonego dywanu.

Łąki kojarzą się z suchym lądem. W poprzednich artykułach pisaliśmy więc o łąkach, które bywają zalewane lub na których nawet latem trzeba chodzić w kaloszach. Ale łąki na stałe pod wodą? Możemy powiedzieć, że tak! Istnieją obszary kwitnących roślin nawet pod powierzchnią morza. Znajdziemy je w płytkich wodach, gdzie przenika światło słoneczne – jest to tak samo istotne dla roślin wodnych, jak dla ich lądowych krewnych.

Bardzo ciekawą alternatywą dla nawierzchni utwardzonych są tzw. trawniki żwirowe, które posiadają porównywalne właściwości, jak np. nośność, ale jednocześnie charakteryzują się dużą zdolnością zatrzymywania wody. Stanowią w ten sposób dokładne przeciwieństwo nawierzchni betonowych czy asfaltowych, i to oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu, czyli przynajmniej jeśli uznamy, że retencja wody jest korzystna. I prawdopodobnie powinniśmy.

Trawniki piłkarskie to bardzo specyficzny rodzaj murawy. Ich obciążenie jest ogromne, a wymagania wysokie. Dawno minęły czasy, gdy najbardziej wydeptane obszary przed bramkami były pokryte trocinami, a dziś wymagania dotyczą wysokiej jakości murawy na całym obszarze. Zakładanie i renowacja trawników piłkarskich na potrzeby najważniejszych rozgrywek odbywa się poprzez układanie wstępnie wyrośniętych dywanów trawiastych. Składają się one z dwóch rodzajów traw, głównie życicy trwałej i uzupełniającej więchliny łąkowej. Te dwa gatunki dobrze się uzupełniają, przy czym luźna trawa dobrze się regeneruje i tworzy gęste darny, podczas gdy życica intensywnie się rozgałęzia, dzięki czemu cały obszar jest bardziej solidny.